Otkrivena spomen ploča sa imenima ratnika iz Krive Reke od 1912. do 1918. godine
Povodom sto godina završetka Prvog svetskog rata 9. decembra 2018. godine, a na veliki pravoslavni praznik posvećen Prepodobnom Alimpiju Stolpniku, u Krivoj Reci je otkrivena spomen ploča sa imenima krivorečkih ratnika palih u ratovima od 1912. do 1918. godine.
Na samom ulazu u crkvu posvećenu Sv. Mariji Magdalini, a po blagoslovu NJegovog Preosveštenstva Vladike žičkog G. Justina, postavljene su dve spomen ploče. Parastos izginulim vojnicima obavio je paroh mačkatski protonamesnik Miroslav Neđić i tom prilikom obratio se okupljenom narodu:
„Danas je velika radost u našem selu Kriva Reka, jer su podignute dve ploče našim Soluncima poginulim u Prvom Svetskom ratu, koji su bili zaboravljeni ravno sto godina, zahvaljujući vama Krivorečanima. Sto dvadeset pet Krivorečana koji poginuše za Krst časni i slobodu zlatnu ne vratiše se nikad svojim domovima, međutim ubrojani su kod Gospoda u svete naše mučenike i ratnike, zajedno sa svetim našim knezom Lazarom“.
Nakon toga spomen ploče su otkrivene, a zatim je dečiji hor iz Krive Reke i Mačkata otpevao dve pesme: „Tamo daleko“ i „Ovo je Srbija“. Sveštenik Miroslav Neđić obavio je osvećenje spomen ploča, a zatim su cveće položili zahvalni potomci. Jedan od potomaka je i Milun Cerović iz Krive Reke, čiji je deda Ilija poginuo na Kajmakčalanu.
„Baba mi je pričala sve o tome, gde je i kako poginuo, kako su ga dopremili. I na spomeniku na Popovoj vodi njegovo ime uklesano je u desetom redu“.
Profesor Dr. Ilija Misailović nije prisustvovao skupu, ali je poslao svoj govor od koga izdvajamo jedan deo:
„Dragi Krivorečani, rodbino i prijatelji slavnih ratnika iz oslobodilačkih ratova od 1912. do 1918. godine. Okupili smo se danas na ovom svetom mestu, da se još jednom poklonimo senima izginulih ratnika u oslobodilačkim ratovima od 1912. do 1918. godine. Samo je malena Srbija početkom druge decenije HH veka vodila jedan za drugim tri oslobodilačka rata, kako to narodni pevač kaže: „Za krst časni i slobodu zlatnu“. 1912. Prvi balkanski ili turski rat, 1913. Drugi balkanski ili bugarski rat i 1914 – Prvi svetski ili Veliki rat.
Poslednji put u Srbiji 1912. godine ratna mobilizacija je izvršena pomoću crkvenih zvona, dobošara i telala. I na taj poziv otadžbine vojni obveznici od osamnaest do pedeset godina starosti su se listom odazvali i na zborno mesto došli zagrljeni s pesmom, tankom preobukom i jakim srcem. Mobilizacija je podrazumevala da ratnici na zborno mesto dođu sa konjima, volovima i kolima. Kod kuća su ostala samo deca, žene i starci. I Krivorečani su se listom odazvali…“
Na ideju oko postavljanja spomen ploča došli su zahvalni potomci koji su i priredili ovaj događaj.
„Jedno malo zlatiborsko selo koje je 1900. ili 1910. godine po popisu imalo oko 900 stanovnika, na zvuk zvona crkve u Mačkatu odazvalo se 250 i otišlo u rat, a 125 je dalo živote. Da li su oni bili u Gvozdenom četvrtom puku, da li su poginuli na Mačkovom Kamenu, Kolubari, Solunu, Kozjaku, Bregalnici, oni su dali živote da Srbija i Kiva Reka žive“, rekao je Milovan Ristanović, organizator aktivnosti oko obeležavanja stogodišnjice Prvog svetskog rata.
Spomen ploče postavljene na ulazu crkve su pomen da se nikad ne zaborave junaci koji su svoje živote dali, ne samo za slobodu našeg kraja, već za slobodu cele Srbije.
Ovaj tekst je deo medijskog projekta “Čajetina svet u malom“ koji PressLider organizuje u okviru konkursa opštine Čajetina za osvarivanje javnog interesa u oblasti javnog informisanja u 2018.godini. Stavovi izneti u podržanom medijskom projektu nužno ne izražavaju stavove organa koji je dodelio sredstva.